Chinezen

Tipan PekingeendDe hittegolf is nu wel zo’n beetje voorbij. ’s Avonds kijk ik op de termometer: 21 graden. Brrr!
Maar we konden nu wel gaan doen wat we al eerder van plan waren: naar een Chinees restaurant. We twijfelden tussen twee kandidaten: de Chinese Muur aan de Schelmseweg of Sonsbeekpaviljoen, aan de overkant van de straat. We kozen voor het gemak. Stom.

Zoals gebruikelijk maakten we ons op om een waardering te formuleren. En we ontdekten, dat zo’n cijfer vrij lastig te beargumenteren is. Uiteindelijk besloten we dat er cijfers gegeven moeten gaan worden in drie categori뮺 bediening, entourage en eten. We vonden dat de beoordeling die op deze wijze gewogen is, veel evenwichtiger is dan een waardering op basis van de natte vinger.

Goed, we togen dus naar het Sonsbeekpaviljoen. We komen daar regelmatig en werden dan ook vriendelijk begroet. We besloten op het terras plaats te nemen. Dit terras is niet zo best onderhouden: verdord onkruid tussen de tegels, zonwering die zijn beste tijd heeft gehad – kortom: d’r mag wel wat aan worden opgeknapt.
Maar op zich zit je er lekker. We vroegen of de parasol open mocht. Dat was geen probleem, maar er werd wel meteen gevraagd of we hem een beetje in de gaten wilden houden. Het waaide nogal en er was er al é©® omgewaaid.
We beloofden op te letten. Maar omdat we al snel ontdekten, dat dit in de gaten houden wel erg belangrijk was, deden we de parasol na een tijdje toch maar weer dicht.

Wat het eten betreft kozen we, na een hors d’oeuvre, voor tipan. Dit is een gietijzeren schaal, die gloeiend heet wordt gemaakt en waarop in korte tijd een maaltijd wordt klaargemaakt. Brrrr koos voor een tipan pekingeend, ik – traditioneel – voor de tipan zeetongfilet. Allebei met oestersaus.

We zaten lekker, met een mooi uitzicht over de passerende mensen. Daar kwam de tipan.

Tipan is altijd een spectaculair gerecht. Met veel rook en gesis wordt het aan tafel gebracht en afbereid. Vervolgens wordt het mooi uitgeserveerd en kan het genieten beginnen.

Brrrr is een pekingeend-fanaat. Hij wil bij elke Chinees pekingeend. En eigenlijk valt het altijd tegen. Maar é©® keer was de pekingeend perfect: juist ja, bij de Chinese Muur aan de Schelmseweg. Maar daar zaten we nu niet.
Pekingeend hoort krokant te zijn, maar daar was nu geen sprake van.

Van mijn tipan zeetongfilet weet ik, dat de structuur zacht is. De combinatie met lenteuitjes en oestersaus smaakt – voor zover ik dat kan nagaan – erg authentiek. Maar (en die fout maken veel Chinezen, ook bij de pekingeend, overigens): het was teveel. En weinig gerechten zijn zo verrasend van smaak en structuur dat er niet een zekere verveling optreedt na langere tijd. Om de waardering voor het eten niet te sterk te doen dalen, hield ik het op enig moment maar voor gezien.

We gaan cijfers geven. Allereerst de bediening. Brrrr vindt deze te traditioneel en geeft een 4. Ikzelf hou het erop dat de bediening klassiek is en durf hier nog wel een 8 voor te geven.
De entourage (en daarmee beperken we ons ditmaal tot het terras) vonden we allebei niet meer dan een 4 waard.
Tenslotte het eten. Omdat ik op tijd gestopt was, wil ik er toch nog 7 punten aan geven. Brrrr had alles op en noteerde een 5.
Totaal maakt dat een gemiddelde van 5,3.

We besluiten dat we uitsluitend een fooi geven, als de waardering op tenminste een voldoende uitkomt. Jammer voor het Sonsbeekpaviljoen. We zijn benieuwd naar de vergelijking met de Chinese Muur.

Standaard

Een gedachte over “Chinezen

  1. Pingback: Mowl.eu » Blog Archive » Onvermijdelijk

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.