Op de dag van het levenslied hadden we afgesproken met Rozebeer en Richard.

na twee uur wachten en zoeken hadden we nog geen van twee gespot. Tegen vieren zagen we eindelijk een grote, kale vent. Dat moest Rozebeer zijn, vonden we. En inderdaad: het was de schoenmaat 48-dragende medewerker van restaurant Heertjes.

Hoewel zijn arm in een mitella moest worden gedragen (waarom ook alweer?) had hij geen probleem met het heffen.

(Richard kwam wat later. Brrrr kocht een t-shirt voor me. Nu kan iedereen zien dat we op het festival geweest zijn.)