 |
|
Mijn vriend, de Braziliaan, gelooft niet in langdurige relaties.
“Liefde heeft een uiterste houdbaarheidsdatum.” zegt hij steeds. En dus wisselt hij zijn bedgenoten bijna net zo vaak als zijn lakens. Wie op iets blijvends rekent is bij voorbaat kansloos.
Tot er zich voor kort die ene jongen aandiende. Die bleek – tot schrik van de Braziliaan zelf overigens – meer met hem gemeen te hebben dan een hedonistische levensinstelling.
Erwtjes.
De Braziliaan zweert bij de erwt, de oudste aller groenten. Ingevroren, vers, uit een potje of een blik – het deert hem niet. De ronde dopper verzinnebeeldt de volmaaktheid der natuur. Deze peulvrucht is heilig.
En nu, eindelijk, had er zich een ander aangediend die evenzeer in de ban van de erwt was. Het was griezelig.
Eén nacht heeft het geduurd. Niet langer. Eén gepassioneerde nacht, naar het schijnt. Dat wel. Maar toen moest de ander vertrekken.
Mijn vriend, de Braziliaan, tart niet graag het noodlot.
[En bovendien: in al zijn perfectie blijft ook een erwt niet eeuwig groen.]
De erwtjes op de foto zien er niet erg aantrekkelijk uit. Maar dat terzijde… Ook dat is een kwestie van smaak.
{Mowl: ik zal jou es in een vriezer leggen.}
ps: erg mooi beschreven trouwens.
{Mowl: je mag vaker langskomen.}
Ik ben een dagelijkse langskomer 🙂
huh…met uitzondering van de dagen dat ik niet langskom.
{Mowl: dan ligt het internet er zeker uit.}
Nou, je moet toegeven, jullie Braziliaanse vriend is wel consequent.
{Mowl: dat moet gezegd.}
Misschien niet eeuwig, maar diepgevroren toch wel erg lang.
{Mowl: voor consumptie moeten ze ontdooid.}
Toe maar !
Trouwens, hoe lang is hij al jullie vriend??? Vriendschap is toch ook een relatie?? Pas maar op……
{Mowl: we zijn gewaarschuwd.}
Hihi. Ik dacht eerst even dat het spruitjes waren. Jammer. Want die vind ik veel lekkerder dan erwtjes.
Maar ja. Ik ben ook hetero, dus ik heb ook geen smaak.
{Mowl: onzin. Hetero’s hebben ook smaak. Meestal een beroerde, maar toch: smaak.}