 |
|
Op het moment dat Sanne Wallis de Vries mijn wereld in komt stappen, realiseer ik me dat ik weer es droom.
‘Dat verklaart dat de deuren op mijn werk de andere kant opendraaien.’ denk ik. ‘En dat er kroketten door de gang zweven.’
Ik ben een beetje koortsig en lig het liefst de rest van de dag met een paracetamol en een liter water op bed. De hazenslaapjes die ik kan vatten zijn kort maar droom-intens. Mijn benen heb ik tot mijn borst opgetrokken. Hier blijf ik, voorlopig. Ik ga nergens heen.
Wat is het soms toch lekker om niet lekker te zijn.
[Ik draai me om. Ik ben benieuwd wat Sanne Wallis de Vries me verder nog te zeggen heeft.]
Zou zelf bijna ziek willen worden, al was het alleen maar om de kroketten… Of Sanne?
http://www.MichielZiet.Wordpress.com
beterschap hoor!
{Mowl: dat vind ik nou lief!}
Ik had verwacht dat er bij jou toch minstens 3 sterren voer door de gang zou zweven, in plaats van kroketten.
{Mowl: hé, ik ben ziek, hè!}
En, wat zei ze?
{Mowl: dat weet ik eigenlijk niet meer.}
Zolang het maar kroketten zijn die door de gangen zweven en geen roze olifanten 🙂
Veel beterschap gewenst. Maar ook niet al te snel, zodat je nog wat kan genieten van je koortsdromen 🙂
{Mowl: ik heb geleerd dat ik maar zes dingen kan vasthouden.}