 |
|
Rood-witte mannen met baarden. Bomen met lampjes. Versierde straten en markten op zondag. Dat betekent maar één ding: het kerstpakket komt eraan. Of de kerstpakketten, in mijn geval. Ik verwacht er namelijk twee.
Het is een mooie traditie waarbij de gulle werkgever zijn geliefde werknemers beloont voor alle werkzaamheden die zij het afgelopen jaar voor hem hebben verricht.
De zorgvuldig uitgezochte en in opvulstro verpakte attenties verdwijnen weliswaar meestal in de kelder of worden met een stalen gezicht aan de wederzijdse ouders cadeau gedaan, maar dat doet niets af aan de blijdschap die ons hart vult wanneer we het bericht krijgen dat tot uitgifte van de jaarlijkse feestdoos kan worden overgegaan. Of feestdozen, in mijn geval.
‘Kijk,’ denk ik dan ieder jaar weer na het in ontvangst nemen van het geschenk, ‘Dat is toch maar mooi waar de geest van Kerstmis om draait.’
[En, oja, denken aan de minder bedeelde medemens. En zieken en zo. Dat ook.]
Sorry René
‘k heb ’t even nagegkeken, maar jouw naam komt volgens mij maar op slechts één kerstpakkettenuitdeellijst voor…….
{Mowl: verdomd, je hebt gelijk. Balen.}
Sorry René
‘k heb ’t even nagegkeken, maar jouw naam komt volgens mij maar op slechts één kerstpakkettenuitdeellijst voor…….
{Mowl: verdomd, je hebt gelijk. Balen.}
Sorry René
‘k heb ’t even nagegkeken, maar jouw naam komt volgens mij maar op slechts één kerstpakkettenuitdeellijst voor…….
{Mowl: verdomd, je hebt gelijk. Balen.}
Kerstpakketten!!
Minder bedeelde medemensen? zieken? huh, wat?
{Mowl: wat weet jij ervan? Jij krijgt toch alleen maar gratificaties?}
Bij ons is het ieder jaar alsof Ebenezer Scrooge nog net voor de kerstdagen tot inzicht is gekomen en speciaal voor ons een kerstpakket heeft samengesteld. Dankzij hem komt het ook ieder jaar met kleine Tim weer helemaal goed. Dank, dank, dank.
{Mowl: hebben ze bij jullie de geest gekregen?}