Het blijft natuurlijk een gok, onbekende mensen bij je thuis uitnodigen. Nu ja – onbekend: we waren al wel op de hoogte van hun diepste zieleroerselen.

Da’s natuurlijk al een goede start. Want hoe vaak laat je geen mensen voor het eerst binnen zonder van die roerselen op de hoogte te zijn. Laat staan hun diepste.

Aan het eind van wat een middag moest worden maar een avond werd zijn we in elkanders armen gevallen en hebben we wenend afscheid genomen. Zelden acht mensen ontmoet die zo één zijn.

(We hebben besloten om te gaan samenwonen. Nu nog zoeken naar een geschikt huis en een dito bed. Over de gordijnen moeten we het nog eens worden. Brrrr gaat koken. Ik lig in het midden.)