|
“Toch jammer dat we mekaar alleen nog maar op dit soort gelegenheden tegenkomen.”
’t Was de meest gesproken zin, tijdens de broodmaaltijd na afloop van de herdenkingsdienst.
“Dat zeggen we iedere keer.” antwoordde ik dan. “En dat zullen we de volgende keer waarschijnlijk weer zeggen.
Ondertussen keek ik rond en beschouwde m’n familie. En stilletjes vroeg ik me af bij wie we de volgende keer deze dialoog zouden houden.
[Misschien dat ’n poule pool ’n idee is om de saamhorigheid te hernieuwen. Wie goed raadt wie de eerste hierna is, krijgt de pot.]
Het leven is juist een grote poule.
{Mowl: voilà.}
En toch is het een pool en geen poule.
{Mowl: &{4684f86fd8b9abb049241142c8d3f7cd5b029f19ed96399572a37afca9492c25}$*!}
Hij’s braaaaaaf! 😉
{Mowl: grmbl.}
Als iemand nou “ikke!” roept en dan nog wint ook…
{Mowl: wie wint dan de pot? De erfgenamen?}
Toch zijn zulke begrafenissen soms best gezellig.
{Mowl: wrang, hè?}
Je kunt het lot ook nog een handje helpen…
{Mowl: daar had ik nog niet eens aan gedacht.}
A poule?
That’s a cruel joke.
Why don’t you organize
a family-get-together once a year ?
{Mowl: dat is al zo vaak geprobeerd.}
Dat loopt vaak op niets uit wegems drukke agenda’s en dus geen datum kunnen vinden waarop iedereen kan. Bij onze familie valt dat nog mee, maar bij veel families werkt dat ondanks alle goede voornemens niet.
{Mowl: je hebt gelijk. Bij ons lijkt ’t schier onmogelijk om iedereen bij mekaar te brengen.}
Een poule?
De een zijn dood is de ander zijn brood…
Succes!
{Mowl: zoals Sonia Gaskell zou zeggen — Altijd iets van maken, meisjes!}