Hoe ’t kwam, weet ik eigenlijk niet meer, maar ’t einde van ’t liedje was dat Moeder ook toegang kreeg tot de sociale media. ’n Wereld ging open. De volgende ochtend belde ze me meteen.
“’n Ouwe bekende is vriend geworden,” vertelde ze opgewonden, “en nu wil ik ‘m wat schrijven — maar hoe ging dat ook alweer?” Ik ging achter m’n computer zitten en loodste haar van de startpagina naar de vriendenpagina — althans, dat probeerde ik. Maar onze beeldschermen gaven verschillende informatie en de navigatie verliep nogal moeizaam. Maar na ruim elf minuten had ik haar waar ze wezen wilde.
“En dan gewoon tikken.” zei ik. Ze was even stil.
“Ik zou niet weten wat.” zei ze.
Not to know ‘what’ is worse
than not to know ‘how’.
{rat: daar moet ik even over nadenken.}