“Zie ze dan,” wees de man naar de in- en uitgaande bezoekers van de buurtsuper, “ze hebben geen idee.”

Hij laste een spanningsverhogende dramatische stilte in om meteen daarna zijn verhaal te hervatten.

“Dat komt allemaal door mij,” verzekerde hij, “ik sprak Frits, zo’n jongen van de supermarkt, helemaal in het begin van de corona, toen ze net te horen hadden gekregen dat er maar zoveel mensen in de winkel mochten.

“‘Hoe ga ik dat nou tellen, Wim’, zei hij – ik heet Wim -, ‘ik kan toch moeilijk iemand bij de deuren neerzetten die de hele dag turft hoeveel mensen er binnenkomen en weer vertrekken?’

“Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Ik zei: ‘Frits,’ zei ik, ‘laat iedereen een mandje meenemen. Dan weet je meteen hoeveel mensen er binnen zijn’.”

“‘Fantastisch,’ zei Frits, ‘dat gaan we doen!'”

Hij keek naar de klanten.

“Ze hebben geen idee,” gnees hij.