Gewond

Gisteren telefoon. Brrrr.

-“Ben jij al thuis?” vroeg ik. Het was vrolijk bedoeld.
-“Ik ben geschept door een auto.”

Even stond mijn hart stil. Geschept door een auto? Ik kreeg beelden van ambulances met zwaaiende lichten, bebloedde kledingsstukken, her en der verspreidde lichaamsdelen –

-“D’r is niks aan de hand, hoor.” haastte Brrrr zich te zeggen. “Een schaafwond en de schrik. En een beetje last met het bewegen van mijn rechterhand.” Mijn hart begon weer te kloppen. Gelukkig. Dat was te overzien.

Brrrr vertelde hoe hij – op een voorrangsweg – was aangereden door een automobilist die door de laaghangende zon hem niet had gezien. Hoe hij een salto door de lucht maakte en op het asfalt belandde. Omdat de fiets tegen zijn borst aan was geknald, had ie even geen adem kunnen halen. Omwonenden belden 1-1-2, maar toen Brrrr korte tijd later weer bij zijn positieven was, zei hij dat ie geen ambulance nodig had. De fiets zelf had meer baat bij verpleegkundige hulp: hij lag dubbelgebogen op het wegdek. Hij had de geest gegeven en werd al snel total loss verklaard.

We zwegen even. Toen dacht ik aan iets triviaals.

-“En roken? Ben je nog gaan roken?” Het was even stil.
-“Ik heb daar geen moment behoefte aan gehad.”

[Brrrr was door de automobilist naar zijn werk gebracht. Daar was zijn rechterarm toch te gehavend om er wat mee te kunnen doen. Hij had zich ziekgemeld en was naar huis gegaan. Lopend.]

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.