Glashard

Opruimen geeft rommel. Jan Huinck

Opruimen geeft rommel. Jan Huinck

Ik liep net de straat naar beneden, toen zij omhoog kwam met een tas vol lege flessen: de buurtvrouw met de wijd uitstaande bos rode krullen. Ze ging me dadelijk aanspreken, zag ik.

“Mag ik je wat vragen?” vroeg ze me zoals verwacht, terwijl ze langs mijn schouders spiekte.

“Natuurlijk.” zei ik. Ze keek nu nog nadrukkelijker achter me, zodat ik onwillekeurig mijn hoofd draaide. De openbare ruimte werd heringericht, zoals dat heet, zodat er veel hekken, zand en losse stenen te zien waren.

“Waar zijn de glasbakken gebleven?” vroeg de vrouw met de rode krullen. Ze zei het bijna fluisterend. Haar ogen stonden ongerust.

“Ze zijn vervangen.” zei ik. “Door twee ondergrondse bakken. Kijk.” Ik wees naar waar ze stonden. De vrouw met de rode krullen legde een hand op haar borst.

“O gelukkig.” klonk het opgelucht.

[Ik leefde met haar mee. Het idee dat er geen glasbakken meer zouden zijn.]

Standaard

3 gedachten over “Glashard

  1. Jaartal Weblog schreef:

    Stel je zou je lege flessen niet meer kwijt kunnen, dan moet je misschien wel minderen met drinken?!

    {Mowl: en net nu ’t zomeren gaat?}

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.