|
Soms denk ik wel eens dat we allemaal bij de neus worden genomen.
De wereld bestaat gewoon niet. De tijd en de ruimte bestaan gewoon niet. Feitelijk gesproken bestaan jullie ook niet. Ik droom gewoon alles bij mekaar.
En wie ben ik? Geen flauw idee. Een gevallen engel, wordt gefluisterd. Gevangen en veroordeeld tot de illusie van een kortdurend bestaan. De genoegens van die waan houden mij gevangen. De zintuigen die ik droom verschaffen mij genot en voorkomen mijn wens om aan het gekooide bestaan te ontsnappen.
De ware bevrijding komt door afstand te doen van bezit en materie. Contemplatie en onthechting zijn de sleutelwoorden om mijn ketenen te breken.
Geen seks meer, dus. Of lekker eten en drinken. Of geld met bakken tegelijk uitgeven. Armoede is de ware rijkdom.
[Dat lijkt me een goed uitgangspunt voor mijn volgend leven. Voor dit leven is het toch al te laat.]
Pingback: Mowl.eu » Sans Famille
Waar komt deze gedacht vandaan?
Gevallen? (maar dan niet als engel)
{Mowl: men fluistert het.}Â
As Kitty said: The Matrix!
{Mowl: zie dit artikel.}
The Matrix 😀
{Mowl: voor mijn reactie verwijs ik je naar het volgende zegje.}
welnee…. je hoeft geen afstand te doen van bezit en materie… maar ‘alleen maar’ er niet teveel aan ‘hangen’… ! Dus geniet maar lekker door. aldus.
{Mowl: ik hang niet aan mijn spullen. Ik wil steeds weer nieuwe.}
Ik vind niet dat ik onderdeel van jouw droom ben. Ik zie het eerder omgekeerd. Je zou er manisch van worden.
{Mowl: praat ik nou in mezelf?}