De man liep op het meisje af, alsof er geen moment te verliezen was.

“Let op!” maande hij, waarna zijn priemende vinger het winkelpad inwees, “De yoghurtdrank is nu drie voor de prijs van twee.”

Het meisje had de man niet meteen in de gaten gehad. Maar toen ze zijn gezicht zag, aan haar zijde, met de uitdrukking die meer rappel las dan wenk, haalde ze geschrokken de dopjes uit haar oren.

“Sorry, meneer,” zei ze, met de luisterbolletjes in de handen, “ik verstond u niet.” Ze probeerde erbij te glimlachen. De man zag dat als een aanmoediging om dichterbij haar te komen. Op een handbreedte afstand zag hij zich verplicht haar nog eens te waarschuwen.

“Yoghurtdrank,” zei hij in kortschrift. Hij wees weer naar even verderop. “Daar. Drie voor twee.”

Hij keek om zich heen. Niemand had hen gehoord.

“Gouden tip,” wenkte hij. Dan zag hij een andere klant.