|
“Van harte gefeliciteerd!” jubelde ik door de telefoon. Broer, aan de andere kant, leek stukken minder vrolijk.
“Mmm?” deed ie. “Wie is dat?” Hij klonk slaperig.
“Ik.” zei ik. “Je broer. En nogmaals van harte gefeliciteerd met je verjaardag!”
“Dankjewel.” zeidie. “Maar je weet dat ik daar niet aan doe.”
“Weet ik.” zei ik. “Maar ’t is weer ’n aanleiding om je te bellen. Wat ben je aan ’t doen?”
“Ik lig op bed.” zei Broer.
“Op bed?” zei ik. “’t Is net middag geweest.”
“Hier is ’t zes uur.” zei Broer. Ik begon iets te vermoeden.
“Hier?” herhaalde ik. “Waar ben je nu dan?”
“In New York.” zei Broer.
“O.” zei ik.
[De bofkont: Broer was zes uur later jarig en zes uur langer.]
Hij doet wel erg overdreven niet aan verjaardagen.
{Mowl: ach, hij had ook in Australië kunnen zitten.}
Ach, hij bedankte in ieder geval netjes… 😉
{Mowl: zo zijn we thuis opgevoed.}