Ik stond nogal te kijken, gisteren, toen ik dit gebouw zag.

Voor wie het niet onmiddellijk herkent: dit is het Erasmus-gebouw van de Radboud Universiteit Nijmegen. Van oudsher een zeer herkenbaar punt wanneer je naar de campus fietste. Fietste, ja, want iemand had mij weten te vertellen dat het gesloopt zou zijn.

-„O?” klonk ik verbaasd.

Maar de bron was dermate stellig dat ik niet durfde te twijfelen. Jemig! Hoe hadden ze dat nou kunnen doen? Okee, het was geen staaltje hedendaagse architectuur, maar het had er nu eenmaal altijd gestaan. Sloop ervan was als de verwijdering van de moedervlek van Enrique Iglesias — esthetisch wellicht een stap vooruit, maar niet noodzakelijkerwijs een verbetering. Ik bedoel, je blijft iets missen, niet waar?

Dus toen ik gisteren op het universiteitsterrein van Nijmegen moest zijn was ik aangenaam verrast toen bleek dat het bericht vals was. Als bewijs nam ik deze foto.

Thuisgekomen liet ik deze als bewijs aan de boodschapper zien.

-„Hij staat er nog.” zei ik, misschien iets tè triomfantelijk.

Hij wierp een vluchtige blik op het schermpje. Ik zag hem pijlsnel denken. Zonder resultaat.

-„O.” was al wat hij zei.

[Wat ben ik een vals kreng dat ik dit feilen nu publiekelijk maak. Heerlijk!]