Wie haar liefheeft ontbloot de waarheid niet in het openbaar. Gaby vanden Berghe

De twee jongens keken wat voor zich uit.

“Ken je Die-en-die?” vroeg d’r de Ene.

“Ja, die schuchtere met dat petje.” knikte de Ander.

“Laat dat schuchtere d’r maar van af.” zei de Ene. “’t Is ’n beest.”

“’n Beest?” zei de Ander, “Hoe bedoel je?”

“In bed.” zei de Ene weer.

“Hoe weet je dat?” zei de Ander. “Heb je soms…”

“Alsjeblieft.” weerde de Ene af. “Ik ken iemand die ’n etage onder ‘m woont en die vertelde me dat als Die-en-die iemand meeneemt ie de hele nacht geen oog dicht doet. Die-en-die houdt d’r van te slaan of geslagen te worden. En niet zachtjes.” Op dat moment liep ’n jongen met ’n petje voorbij. Hij keek naar de grond. De Ander tuurde ‘m net iets te lang na.

“Wow.” zeidie.