Inleven


Bij McDonald’s zat een oma met haar twee kleinkinderen in een hoekje. De oma had een been op een stoel gelegd. De kinderen wipten en wilden rennen. Kattekwaad uithalen. Met verf gooien.

Oma had lang in de stad gelopen. Haar voeten deden pijn. Ze keek vermoeid. Oma zuchtte.

–“Fijn h謠dat we hier een rustig plekje hebben kunnen vinden. Lekker rustig.”

De kinderen zwegen. Oma had hen aangesproken als gelijken. Maar dat waren ze niet. Ze waren geen zestig-plussers. Nooit geweest ook.

Oma was wel jong geweest. Maar nu was ze zo oud, dat ze dat was vergeten.

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.