Klaas

KlaasSamen met Linette liep Mowl op straat toen we hem opeens zagen: Klaas Gubbels. Je weet wel, die schilder waarvan we onlangs een werk hebben aangeschaft.

Onbeschaamd stapten we op hem af en vroegen of we hem mochten fotograferen. De schilder reageerde een beetje verlegen. Natuurlijk mocht dat. Wacht, hij zou wat beter voor ons gaan staan. Was een donkere wand misschien wat?

Zo kwam het, dat we midden in Arnhem een kleine fotosessie hadden met de man die hoopt ooit herinnerd te worden als een Picasso.

-“Ik moet wel zo verder,” zei Klaas Gubbels, “Ik heb zo een afspraak.”

Hij had dit nog niet gezegd of daar kwam Gaby aan, onze overbuurvrouw. Haar ken je ook, want ik heb ook over haar schilderwerk geschreven. Zoek zelf maar uit wanneer, want daar heb ik nu geen zin in.

Gaby glimlachte naar ons. Ze had een taartdoos bij zich.

-“Kom Klaas,” zei ze, “We moeten gaan.”

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.