Het afscheid van Wim was mooi. Er was een toespraak van een belangrijke meneer en daarna mocht ik het dankwoordje van Wim uitspreken. Tot mijn eigen verbazing was ik wat nerveus. Het blaadje waar de woorden op stonden trilde en mijn stem sloeg over. Maar verder ging het goed.

Na afloop had de moeder van Brrrr nog een verrassing in petto. In plaats dat we naar huis gingen, werden we naar Nijmegen gebracht, naar Koks en Ko. Koks en Ko is het restaurant waar Brrrr een aantal jaren heeft gewerkt.

We hebben een tijdje terug bij Koks aan de Rijn gegeten, het Arnhemse zusje van Koks en Ko. We hebben toen geen cijfer gegeven, omdat we de mensen van het restaurant te goed kennen. Daarom ook nu geen waardering.

Maar gezegd moet worden dat het een heel goede ervaring was. We kregen lekkere hapjes vooraf: tapenades, brood, sausjes en lamsgehaktballetjes.

Ik nam alleen de pasta met bolognesesaus. Brrrr begon met wildzwijnpat? en nam lamsvlees als hoofdgerecht. Het was allemaal voortreffelijk.

En Wim kreeg een bijzonder toetje. Kijk maar.