Ook het bouwen van een luchtkasteel vergt een goed architect. Karel Jonckheere

’t Zitten en kijken op ’t kasteelterras, waar we ons ineens onbedoeld bevonden was aangenamer dan de kroketten met brood die waren gebracht: Brrrr had de zijne al, nauwelijks aangeroerd, met ’n vies gezicht opzij geschoven. Ik had zelf net iets wat best wel es vlees zou kunnen zijn maar dat ik niet kreeg weggekauwd, discreet onder ’n servetje op de rand van ’t bordje gelegd.

“Ik dacht al, da’s René!” zei ’n bekende stem. Ik draaide me om en zag oud-collega Jos staan.

“Wat leuk!” zei ik — en ik meende ’t ook nog. Voordat ik ‘m z’n hand schudde veegde die ‘m eerst af aan ’n sloof, die ik dan pas opmerkte. Ik kreeg ’n bang vermoeden. “Jij ook hier?” vroeg ik hoopvol.

“Ik run hier de keuken in m’n vrije tijd.” zei Jos.