Lopend vuur

Ieder mens is de architect van zijn eigen lot. Appius Claudius Caecus

Ieder mens is de architect van zijn eigen lot. Appius Claudius Caecus

Met een klap spuugden de openslaande deuren drie jongens uit. Na enkele meters bleven ze staan kijken en wachten, tot het alarm afging. Dan renden ze joelend weg.

Even later kwam een beveiliger naar buiten gesjokt. Met een dwingend handgebaar hield hij ons tegen, collega S en mij. We hadden net terug naar binnen willen gaan.

“Brandalarm.” zei hij zonder dat we er naar vroegen. “De brandweer is al onderweg.” Hij zuchtte. “Weer.” plakte hij eraan vast.

We gingen terug naar het grasveld voor het gebouw. Een net verschenen frietkraam was het middelpunt geworden van bevrijde leerlingen. Twee spuitwagens kwamen in de verte aangereden. Hun sirenes vloeiden over in het alarm van de school.

Vijf minuten later vertrokken ze weer zonder iets te hebben hoeven blussen. De noodsignalen verstomden. De stilte op het terrein was weldadig.

[“Weer.” citeerde ik de beveiliger. S sloot haar ogen. “Ja, heerlijk hè.” zei ze.]

Standaard

Een gedachte over “Lopend vuur

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.