Misschien is het een beetje zot, wat ik nu ga vertellen, maar we kennen elkaar nu al – hoe lang zal het zijn? Bijna achttien jaar, zie ik – bijna achttien jaar, dus, dat ik denk dat we wel rijp zijn voor eerlijke ontboezemingen.

Afijn, het gaat hierom: ik maak tegenwoordig ook tasjes klaar voor klanten. Het voert te ver om hier nu uit te gaan leggen hoe en wat, maar ik maak dus tasjes klaar. En als dat gedaan is schrijf ik op een bonnetje, dat ik heb afgedrukt, het tijdstip waarop het tasje kan worden opgehaald. Tot zover duidelijk, niet?

Welnu, ik zag zo’n bonnetje, met mijn handgeschreven tijdstip en dacht: Potverdrie, als ik straks beroemd ben, dan is dit originele manuscript van mij van onschatbare waarde – en nu geef ik het gewoon gratis weg aan mensen die dat geeneens in de gaten hebben.

Ik voelde me ineens een filantroop.