|
“Volgens mij zijn ’t makelaars.” zei Brrrr. Ik bekeek ’t drietal aan ’t tafeltje even verderop. Ze waren vrijwel identiek gekleed — blauw overhemd, zwarte zonnebril en gestreken pantalon — en dronken elk ‘n Bacardi-cola. Eén van de drie droeg ’n spijkerbroek: dat moest de rebel wel zijn.
“Volgens mij komen ze uit de financiële wereld.” overwoog ik.
“Zouden ze nou ooit tegen mekaar zeggen dat ze d’r leuk uitzien?” vroeg Brrrr zich af.
“Zo van: Goh, wat heb jij ’n leuk overhemd aan?” grapte ik. “Ja, ik dacht, ik ga vandaag es voor blauw.” We keken geamuseerd naar ’t trio aan ’t tafeltje even verderop.
“En toch zijn ’t vast ooit kinderen geweest.” zei Brrrr. “Met andere toekomstverwachtingen.”
“Vast.” zei ik.
[De mannen merkten niks van onze achterklap. Gelukkig maar. Stel dat we ooit nog es ’n huis moeten verkopen. Of geld lenen.]
Vast blauweboordencriminelen…
{Mowl: vast.}