De verkoper van de kledingwinkel was onmiskenbaar hip. Hij had een modieus baardje en een snor, al was de begroeiing nog wat dun. Zijn haar was vol en donker daarentegen, z’n ogen waren lichtbruin en half geloken.

“Mag ik even de binnenkant bekijken, meneer?” vroeg hij met zijn hand op de broekband. Hij keek. “Nee, dit is de kleinste maat, meneer. Maar dit model valt groot uit. U zou een ander model kunnen proberen, meneer.”

Hij liep naar het rek en trok er een andere broek uit. “Alstublieft, meneer.”

Ik paste. Hij had gelijk – deze zat beter. Samen met de trui en de schoenen was ik nu helemaal in het nieuw gestoken. Content met mijn trendy tenue liep ik de paskamer uit. Uit misplaatste balorigheid zette ik een wit hoedje op mijn hoofd. De verkoper kwam toegesneld.

“Sorry meneer,” zei hij, “U ziet er helemaal geweldig uit, maar dat mutsje zou ik niet doen, meneer.”