Natuurlijk

Bekentenis: ik ben niet een van de makkelijksten!

Zo. Dat is gezegd. En niemand die het ontkennen zal.

Mocht het leven bij Mowl tussen deze schrijfsels door jullie wel aangenaam lijken, bedenk je andermaal. Met mij valt hoegenaamd niet samen te leven. Het is dat ik wel moet, anders was ik allang met mezelf uit mekaar gegaan! Chapeau voor de man die mijn stemmingswisselingen trotseert en desondanks bij me blijft. Die kan teren op die spaarzame momenten waarop ik me tot hem richt en lispel dat ik gelukkig ben. Hij kijkt me dan aan, schat de waarde van die mededeling en glimlacht.

Ik moest daar aan denken, toen ik vannacht Frieda Van Wijck zag in het Vlaamse tv-programma Het Bourgondisch Complot. Ik ben een groot bewonderaar van Frieda Van Wijck, om redenen die ik nu niet uit de doeken ga doen. Bekijk haar zelf, zou ik zeggen, ontdek haar en proef wat van mijn admiratie.

De presentator, Michiel Hendryckx, vroeg Frieda wat ‘gelukkig zijn’ volgens haar is. Ze aarzelde geen moment en verklaarde dat dit gevoel, volgens haar, een vorm van tevredenheid was. Let wel: niet bevredigd zijn, maar tevreden.

Zo eenvoudig is het. Zei Frieda.

[Na zo’n simpele uiteenzetting hoef ik toch echt niet meer te verklaren waarom ik naar Frieda opzie.]

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.