De wind schuurde de stenen van m’n zolderkamertje. Aan ’t plafond scheen ’n peertje veel te fel. De laminaten vloer was bezaaid met kattenbrokjes. Op ’t aanrecht stonden onuitgepakte boodschappen.
’t Decor voor ’n monsterlijk melodrama, stelde ik tevreden vast. Ik fantaseerde hoe men mij een dezer dagen zou vinden — vervuild, vereenzaamd en vergeten. Waarna rouw en schuld elkaar als voerende emotie zouden bevechten.
Zulke gedachten heb ik vaker. Op ’n bijna masochistische manier helpen ze mij door de ellende heen.
D’r ontbrak alleen iets, merkte ik. D’r was wat anders dan anders. De ellende voorbij, dacht ik.
Op ’t moment dat ik dat dacht ging de wind liggen en brak de zon door.
Potverdorie, dacht ik, ik weet niet wie mijn leven heeft verzonnen, maar die heeft d’r wel ’n verduiveld goede scenarioschrijver ingehuurd!
Don’t you find it worthwhile anymore
to give your readers an answer ?
[eiland3: jawel, maar ’t schiet d’r vaak bij in. Niet zo aardig, weet ik. Ik ga m’n leven beteren, ok?]
Voor 2013 wensen we je wat meer geluk dan in 2012, René. Niet te veel, anders word je te lollig. Maar net genoeg om te genieten van de melancholie, met af en toe een feestelijke uitschieter.