Tijdens een fietstochtje, even buiten Arnhem, zei Brrrr ineens dat we moesten stoppen.
-“Wat is er?”, vroeg ik.
Brrrr was al afgestapt en liep naar twee dozen toe, die schijnbaar onbeheerd langs de kant van weg waren gezet.
-“Kijk es wat mooi!”, zei hij. Uit één van de dozen viste hij een boek.
-“Wat is dat?”, vroeg ik onnozel.
-“Een encyclopedie.”
Inderdaad. In de twee dozen zat een, schijnbaar, voltallige Oosthoeks Encyclopaedie. Uit 1947!
-“Jullie mogen ze wel meenemen.” Er was een vrouw gekomen uit het huis waar de boeken voor de deur stonden.
-“Eerlijk?”
We twijfelden. We hadden een probleem. Met onze fietsen konden we de dozen niet meekrijgen.
-“Jullie kunnen ze ook morgen ophalen. Of overmorgen.”, zei de mevrouw. “Dan zetten we ze nu even achter het huis.”
Brrrr en ik droegen de dozen en de mevrouw wees ons een plek waar we ze neer konden zetten. Achter het huis stond een party-tent. Er was een weiland en er waren paarden.
-“U woont hier mooi, mevrouw.”, zeiden we beleefd.
De mevrouw schokschouderde.
-“Het is wel heel wat kleiner dan ik gewend was.”, zei ze. Voor het eerst merkte ik dat ze een bittere toon had. Ze wees op de encyclopedie. “Daarom moet die ook weg. Geen ruimte meer.”
We liepen naar het tuinhek.
-“Ik zal d’r een briefje bij doen.”, zei ze, “Dat jullie de boeken mee mogen nemen. De buurt houdt hier alles in de gaten.”