 |
|
’t Oorspronkelijk genode gezelschap was aardig gedecimeerd.
Omdat de ene z’n ouders hun trouwdag vierden, bijvoorbeeld. Of omdat de ander naar liedjes in ’n weiland wilde luisteren. Of omdat bij nog weer ’n ander d’r ’n koter aan zat te komen.
Allemaal smoesjes, natuurlijk.
Begrijpelijk, wellicht. De zenuwen die ’n uitnodiging van Mowl oproepen. De angst om niet aan de hoge standaard van Brrrr en mij te voldoen. Nergens voor nodig — voor anderen leggen we de lat juist helemaal niet hoog. Maar toch: begrijpelijk.
Nou goed. Met ons achtjes hebben we ’t best nog leuk gehad.
Hoop ik.
[Ik schrijf dit stukje namelijk nog voordat ’t evenement überhaupt gestart is. Als de rest maar wel is komen opdagen.]
Pingback: selcuk.nl » Blog Archive » Homo Demergens - wo 9 juli 2008
Dat zijn weer een hoop positieve verhalen over de ongetwijfeld ontzettend gezellige middag.
{Mowl: wat dacht je wat!}
Je hebt de inloggegevens vast naar mijn werk gestuurd. Maar het stukje komt…
{Mowl: als ’t niet hier is…}
Tegenwoordig heeft iedereen een volle agenda. Ik geloof bij dit soort uitnodigingen niet in smoesjes, wel in geen zin hebben of in geen tijd hebben. Want mensen die in een select gezelschap passen maken geen smoesjes, die komen, of ze spreken de waarheid als ze een reden opgeven waarom ze niet kunnen komen. Smoesjes worden alleen verzonnen bij situaties die van zichzelf al vervelend genoeg zijn en dat was hier niet het geval.
{Mowl: dankjewel.}
De schade bleef beperkt, toch?
{Mowl: ’t was de leukste MWM ooit.}