Pablo was, op weg naar z’n vakantiebestemming, even in Parijs uitgestapt. Meteen reed ’n autobus over z’n voet, waarbij enkele beentjes waren gebroken. Van uit ’t Franse ziekenhuis was ie weergekeerd op ’t Eiland: met ’n been in ’t gips en op krukken.
Hier vertelde die uitvoerig ’t verhaal van de bus die over z’n voet reed. En van ’t Franse ziekenhuis en de Parijse verpleegsters. Flip luisterde en reageerde niet meteen. Hij pakte slechts z’n mobiel en begon iets in te tikken.
“Wat doe je?” vroeg Pablo gefronst. Flip toetste intussen gewoon door.
“We hebben gewed hoe lang ’t duurde voordat je weer ’n ongeluk kreeg.” zeidie zonder opkijken. “En ik geloof dat ik heb gewonnen.”
Pablo keek ‘m even stil aan.
“En waarom mocht ik niet meedoen met die weddenschap?” vroeg ie.