Netwerken worden evenzeer gekenmerkt door de knooppunten en hun relaties als door de mazen. Peter Eversmann

Liefdevol legde ze haar hand op de grote tas naast haar stoel.

“Ik ben zo blij met dat groene vest,” zei ze, “het was precies waar ik naar zocht.”

Ze liet de tas los om het glas chocolademelk vast te pakken en op te tillen.

“Wat denk je,” peinsde ze halverwege, “is het niet te groot voor mij?” Onwillekeurig gleed haar blik een ogenblik naar langszij ter overweging. De vriendin tegenover haar roerde door haar cappuccino. Ze kantelde haar hoofd een beetje schuin.

“Hadden ze nog grotere maten?” wilde ze weten. De vrouw met het vest zette haar chocolademelk weer neer.

“Nee,” schudde ze, terwijl ze licht beducht begon te kijken, “dit was de grootste die ze hadden.”

De vriendin knikte. Dan pakte ze de suikerstrooier en schudde die uit boven haar koffie. Tijdens het verder roeren dacht ze na.

“Dan zal het vast niet te groot zijn,” besloot ze.