Droom alsof je eeuwig zult leven. Leef alsof je vandaag zult sterven. James Dean (1931-1955)

Wel es een trailer gedroomd? Ik wel. Eergisteren nog.

Het was een promotiefilmpje van het ijzing­wekkende avontuur van een stel dat verzeild raakt in het midden van een bacteriologische oorlogs­voering. Huivering­wekkend! Angst­aanjagend! Dramatisch! In full-colour en DTS-surround. Binnenkort Tussen Je Oren!

Ik had je dit niet verteld als ik niet gisteren ook daad­werkelijk op deel één van de saga was getracteerd. Het voornoemde stel, op vakantie in een land waar het de taal en de gebruiken niet van kent (altijd een goed begin) komt in een aantal merkwaardige situaties terecht, die eindigt in de laag­hangende mist waar het koppel tegen een leegstaande politie­auto aanrijdt. Als dan blijkt dat radio, internet en mobiele telefoon het niet meer doen begint de spanning te stijgen.

Na een lange dwaaltocht komt het tweetal aan bij een cafetaria. Het wordt vriendelijk ontvangen en mag er de nacht doorbrengen. Deze eerste aflevering eindigt met een zinderende blik van de cafetariahouder richting de bestuurder van de beide avonturiers.

Ik denk dat ik er vannacht vroeg inkruip.

[Het gaat overigens crescendo met me. Ik hoop maar niet dat dat betekent dat ik de vervolgafleveringen niet meer krijg te zien.]