Ruben

Buurjongen Ruben — je weet wel, op wie Brrrr nog een tijdje heeft gepast — zag onze kunstmuur. Hij zei niks, maar broedde.

Waarop werd duidelijk toen een paar dagen later de deurbel ging. Daar waren Ruben en zijn mamma.

-“Asteblieft.” zei de jongen, terwijl hij een lijstje gaf. “Voor aan de muur.” voegde hij daaraan toe.

Dat was een overbodige toevoeging. Want in het lijstje zat het mooiste kunstwerkje dat we tot dusver hebben gekregen. Zie je die kleuren? Die lijnen?

-“O wat mooi!” riepen we uit de grond van ons hart.

[Het is voor zover wij weten de eerste keer dat Ruben één van zijn werken schenkt. Wij zijn zeer vereerd. We hebben het een ereplaats gegeven.]

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.