Schik

Benijden is afdalen. Jules Richard

Ze moesten wel heel belangrijke dingen doen in het kantoor waar ik voorbijkwam, gezien het marmer dat op de buitenmuren was geplakt. De mensen die er binnen waren geraakt, keken in elk geval wel zo. Ook de jongedame die ik – nieuwsgierig als ik ben – ontdekte achter haar dubbele beeldschermen.

De monitoren waren zo geplaatst, dat ik er, vanaf de straatzijde, een vrije kijk op had. Ik moest glimlachen toen ik zag dat ik haar betrapte terwijl ze informatie zocht over een pretpark.

Eerst had ze me niet in de gaten, maar toen ze dat wel kreeg meende ik haar konen te zien verschieten. Ze sperde haar ogen wagenwijd naar mij, maar ik glimlachte alleen maar terug.

Haar restte slechts wat ze deed: ze draaide de beeldschermen buiten mijn blikveld en keerde gelijk haar rug naar me toe.

Het was vermakelijk geweest als nu een marmeren plaat had losgelaten, dacht ik.

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.