“Die is nieuw hier,” hoorde ik de baliemedewerker zeggen. Ze knikte naar de vrouw met de drie plastic tassen die net voorbij was gelopen en trok haar neus op.

“Gadverdamme, wat een stank,” zei ze.

“Dat is toch ook overlast?” meende haar collega die de tassenvrouw nakeek. “Met overlast mag je ze de toegang ontzeggen.”

De baliemedewerker antwoordde niet. Even verderop werd de tassenvrouw aangesproken door een andere collega.

“Er zijn er die gewoon met haar praten,” zei de baliemedewerker, “zie je dat?”

De collega schudde het hoofd.

“Ongelooflijk,” zei hij. “Sommige mensen zijn ook nergens vies van.”

“Hij kan dat goed,” vond de baliemedewerker, “met zulk soort mensen overweg.”

De tassenvrouw draaide zich om en liep terug naar de uitgang. De baliemedewerker en haar collega keken na hoe ze vertrok.

“Gelukkig,” zei de baliemedewerker, “zoiets kunnen we hier niet hebben.”

De collega knikte.

“Zeker niet met kerstmis,” zei hij.