 |
|
Waarom dit een ‘Reproductievleugel’ heet en geen ‘Pianola’ maakte Niels, de museumjongen, me hoogstpersoonlijk duidelijk.
Eind jaren twintig heeft Gershwin himself hier achter gezeten en zijn eigen deuntjes gespeeld. Zijn spel werd via een ingenieuze techniek vastgelegd op een papierrol. En diezelfde papierrol speelt nu de vleugel precies alsof de meester er in levende lijve nog achter zit: in zijn tempo, op zijn volume, met zijn aanslagen.
Kortom: ik heb Gershwin zien spelen. Maar dan zonder Gershwin.
[“Het ontroert me.” bekende ik na afloop van het mini-concert. Niels keek me even aan en besloot toen te glimlachen. Voorzichtig sloot hij de klep.]
Als ik de foto zo zie, vind ik het een behoorlijk lelijk ding. Gershwin or not.
{Mowl: je had het moeten horen.}
Speelde Gershwin ook op draaiorgels, euh… reproductieorgels?
{Mowl: als het bestond, speelde hij erop.}