Hij had me vriendelijk begroet, m’n ex-collega op ’t ontbijtterras. Hij was d’r met z’n vrouw en z’n dochter. Zij had inmiddels zelf ’n kind.

M’n hemel, dacht ik, Ik weet nog dat ze geboren is! Ik herinnerde me de verhalen van d’r vader over d’r jeugd — van kleuterschool naar lagere school. Dan middelbaar onderwijs en universiteit. En nu had ze ’n kind. ’n Man en ’n kind. En d’r vader, m’n ex-collega, en z’n vrouw keken trots naar hun nageslacht.

Oestervrouw kwam bij me zitten. Ze had me al die tijd zien kijken en denken.

“Gaat ’t wel met je?” vroeg ze. Zonder na te denken schudde ik m’n hoofd.

“Och lieffie.” zei ze. Ze stond op en omhelsde me. “Je moet wel goed voor jezelf zorgen, hoor.”

“Ik heb thee.” zei ik. We glimlachten maar wat.