Bart de Graaf is al weer even dood. Zijn been heeft echter nog enige tijd geleefd. Tot vannacht.

Een veerpont zou een zwembad overvaren en Barts been zou de scheidsrechter zijn. Het belangrijke evenement, waarvan de kaarten al tijden waren uitverkocht, werd live uitgezonden op televisie. De taak van Barts been was om naast het veer te zwemmen om in de gaten te houden of alles volgens de regels verliep.

In het begin leek alles ook prima te verlopen. Het publiek amuseerde zich opperbest en Barts been (in de vorm van een grote, in plastic verpakte ham) zwom vrolijk naast de boot.

De stemming veranderde echter, toen het veer uit koers raakte en Barts been daardoor in de problemen kwam. Ineens was Barts been uit het zicht verdwenen. Het publiek gilde. De autoriteiten besloten in allerijl om het zwembad te laten leeglopen. Ademloos keek het publiek toe, terwijl het water uit het bassin werd gepompt. De televisiekijkers wisten dat ze getuige waren van een historisch moment.

Angst en hoop wisselden stuivertje, tot de bodem van het zwembad in zicht kwam. Daar lag, roerloos, levenloos, het been van Bart. De hieropvolgende stilte sneed door alle emoties.

(Ik heb niks gerookt of gesnoven. Alleen chinees gegeten. Zou dit door de ve-tsin komen?)