Dit wordt een wat ingewikkeld verhaal. Ik zal proberen het zo eenvoudig mogelijk te vertellen.

Toen ik jaren her in Tilburg woonde (ja, ik heb wat van de wereld gezien!) was ik daar al lid van de Kunstuitleen. Het leuke was, dat er naast het abonnement ook een spaarregeling was, waardoor je – bijna ongemerkt – een klein bedrag kon vergaren waarmee je de te belenen kunstwerken kon kopen.

Op een goed moment ben ik verhuisd naar Nijmegen en later weer naar Arnhem. Mijn lidmaatschap van de Kunstuitleen in Tilburg heb ik toen omgezet in een lidmaatschap van de Kunstuitleen Gelderland. En ook hier was er een constructie waarmee ik op eenvoudige wijze een bedragje per maand kon sparen.

Elke maand werden er bedragen van mijn bankrekening overgemaakt naar de Kunstuitleen. Ik had dat zelf zo geregeld, dus ik ging ervan uit dat dit in orde was.

Tot ik recent wat beter keek naar mijn afschrijvingen. Ik zag dat één van de maandelijkse overboekingen nog steeds naar Tilburg ging, naar de spaarrekening van de Kunstuitleen aldaar.

Ik belde met Tilburg en leerde dat er inmiddels een klein, maar leuk spaartegoed op mijn rekening stond. En tot mijn blijde verrassing was de Kunstuitleen bereid het bedrag over te boeken naar de spaarrekening van de Kunstuitleen in Arnhem. Er moesten wat formaliteiten worden geregeld, maar dan was het zo gepiept. Zeiden ze.

Dat is inmiddels enkele maanden geleden.

Toen ik nog es informeerde bij de Kunstuitleen Arnhem of het bedrag al was overgeschreven was het antwoord ontkennend.

-“En we hebben geprobeerd telefonisch contact op te nemen met de Kunstuitleen Tilburg, maar de lijn lijkt wel dood.” zei de aardige vrouw van de Kunstuitleen Arnhem. Ik beloofde zelf nog es poolshoogte te nemen.

Dus ik belde zelf. En, inderdaad, het Arnhemse meisje had niet gelogen – de telefoonlijn leek wel afgesloten. Ik probeerde (je moet toch wat) ook de faxlijn – en kreeg ook afgesloten piepjes.

Op internet vond ik de website van de Kunstuitleen Tilburg: “Deze site is tijdelijk niet bereikbaar.” las ik. En een emailadres. Dus stuurde ik een mailtje. Geen respons.

Wellicht, dacht ik, dat de gemeente Tilburg soelaas kon bieden. Ik werd doorverwezen naar de informatiewinkel (elke zichzelf respecterende gemeente heeft tegenwoordig een informatiewinkel). Daar wist men mij te vertellen wat er loos is: Kunstuitleen Tilburg is failliet.

Hè? Failliet? Kan een Kunstuitleen ook failliet gaan? Ja dus. In elk geval wel in Tilburg. Het had iets te maken met gemeentelijke bezuinigingen, waardoor de Kunstuitleen niet langer de Kunstuitleen was, maar gereorganiseerd tot een onderdeel van een groter geheel. En dat groter geheel was op de fles gegaan. En daarmee dus ook de Kunstuitleen.

-“En mijn spaartegoed?” piepte ik. Tja, dat wist de informatiewinkeljuffrouw ook niet. Maar ze gaf me een emailadres van een àndere dame, die me daar alles over zou kunnen vertellen.

Ook bij haar heb ik mijn verhaal gedaan en ze wist niet hoe snel ze haar handen in onschuld moest wassen door me naar de curator van de failliete organisatie door te verwijzen.

-“Tja, die spaartegoeden, hè.” zei de secretaresse van de curator van de failliete Kunstuitleen Tilburg. “Ik kan daar nu niks van zeggen, maar u krijgt daar deze week nog een brief over.”

Ineens ben ik dus schuldeiser geworden in een faillisementszaak. Als het niet om mijn geld ging had ik dat best cool gevonden.

[Hoe vind je trouwens de bloemen staan in de vaas die wij laatst in Arnhem bij de Kunstuitleen hebben gekocht? Overigens bedenk ik me dat die ook is samengegaan met enkele andere culturele organisaties. Als die failliet gaan, mag ik dan de geleende kunstwerken houden?]