|
“Mag ik d’r twee?”
De man met ’t kortgeschoren grijze haar hield ’n flyer in de hand. Ik stond achter ’n kraam om de winkels van ’t Eiland te promoten.
“’t Is voor Vera.” verklaarde die ongevraagd. “Die is ook dol op kaarten.”
“Natuurlijk.” zei ik. “Neemt u d’r gerust twee mee.” De man wees naar de andere flyers in de stand.
“En van die?” vroeg ie. Ik knikte.
“U mag d’r van alles twee.” zei ik. De man begon meteen te graaien.
“Wat zijn de mensen toch aardig in Arnhem.” zeidie. “Dat zal ik ook tegen Vera zeggen.” Hij glom helemaal.
“Vera is lief.” zeidie, terwijl ie de strooibiljetten van de tafel raapte. “Ze heeft al veel kaarten van mij gekregen. Kijk deze.” Hij hield d’r één omhoog. “Da’s toch mooi, niet?”
[“Vera zal blij zijn.” zeidie. “Dankuwel, meneer.]
Vera must be one
lucky girl.
{Mowl: dat weet ik wel zeker.}