Niets is zo ouderwets als modern te zijn. Noël Coward

“Laat me nog eens zien hoe dat werkt.” Ik liet Tante zien wat ze moest doen om muziek te luisteren. Daarna zette ze zelf de versterker aan en de cd-speler en opende ze het laatje.

“Heeft u een cd?” vroeg ik. Tante pakte er eentje uit het rek, haalde het schijfje uit het hoesje en legde het in het apparaat. Even later klonken tonen. André Rieu, hoorde ik. Tante knikte mee met de driekwartsmaat. Ze leek even ergens anders te zijn.

“Dat was vroeger zo fantastisch.” zei ze wegkijkend. Ze was gestopt met knikken. Dan keerde ze resoluut terug. Met één hand veegde ze niks van het tafelkleed. “Maar dat kan de jeugd van tegenwoordig niet meer.” ik wist wat ze bedoelde, maar toch vroeg ik het. Tante reageerde verstoord.

“Walsen, natuurlijk.” fronste ze.

[Ze luisterde nog even tot het genoeg was. “En hoe zet ik het uit?” vroeg ze.]