Wens

Het liefste wat ik doe is herinneringen ophalen met mensen die ik niet ken. Steven Wright

De man verontschuldigde zich allereerst voor zijn gebrekkige Nederlands.

“Ik ben pas vier maanden hier,” zei hij in vlekkeloos Buitenlands. Waarop hij wilde weten wat de autochtonen hier elkaar zoal wensen bij Oud en Nieuw.

“Fijne jaarwisseling,” bedacht ik. Ik wist zo gauw ook niks anders te bedenken, maar werd geholpen door de Voorzienigheid in de gedaante van een bekende vrouw die passeerde.

“Fijne jaarwisseling,” zei die. “Fijne jaarwisseling,” antwoordde ik haar.

“Dat dus,” glimlachte ik, ingenomen met de voorbijgelopen bevestiging.

De man probeerde het ons na te zeggen. Het was moeilijker dan gedacht.

“Ik zal het opschrijven,” hielp ik hem, “dan is het misschien makkelijker.”

In grote blokletters, om mijn handschrift te maskeren, schreef ik de heilswens en gaf het de man.

“Dankuwel,” zei hij, terwijl hij aanstalten maakte weg te lopen. Dan bedacht hij zich en keek op zijn blaadje. Hij pakte mijn hand.

“Fijne jaarwisseling,” schudde hij.

Standaard