Het leven is een snack tussen twee maaltijden door. Henry Rollins

In de bedrijfskantine deelde ik een tafel en een snack met een dame die, tot vier uur daarvoor, nog volstrekt onbekend voor me was. Ik raakte met haar in gesprek en – voor ik Alsjeblieft niet! kon zeggen – had zij het over seks en dan met name over de onkunde van de gemiddelde man om een vrouw te behagen. Ik knikte en bad dat ze nu zou stoppen.

Zij moest echter haar betoog onderstrepen door te wijzen op de anatomische verschillen tussen beide geslachten en de onbekendheid van de man met, laten we zeggen, het intieme gedeelte van de vrouw.

Om het te verduidelijken liet ze me vervolgens zien hoe een vrouw aan haar gerief moet worden gebracht. Met haar hand. Boven de tafel. Tussen andere tafels. Waar andere mensen aan zaten. Die ik daarna niet meer dorst aan te kijken.

“Zo doe je dat.” zei ze tenslotte.

[Ik zei niks, maar keek naar mijn hamburger. Die er ineens heel anders uitzag.]