Woordjes

Als paardenbloemen moeilijk te kweken waren, zouden ze op ieder grasveld welkom zijn. Andrew V. Mason

De orchideeën op haar vensterbank vergden aandacht, begreep ik toen zij, de buur van één hoog, de vitrage opzijschoof om ze toe te spreken.

Ik kon haar niet horen – natuurlijk niet: de afstand en de muren maakten haar onbevattelijk – maar ik verstond haar wel.

Juist wel, meende ik, omdat zij, op sommige dagen behoofddoekt en dan later weer zonder enige haarbedekking, de planten leek te strelen met haar woorden, zoals ik met Nova deed, wanneer ze tegen me aan was gekropen en haar hoofd in mijn nek had verborgen. Ik lispelde dan lieve woordjes, waardoor haar indruk nog steviger werd en ze bijkans versmolt met mij.

Liefde doet groeien, bedacht ik en herstelde me: liefde doet bloeien, moest het zijn.

Ze zag me kijken, de buur van één hoog, en schoof de gordijnen schielijk dicht.

We konden misschien allebei soms iemand behoeven die wat aardigs tegen ons zei, mijmerde ik.

Standaard