|
Wanneer je ons ’n reis cadeau zou doen naar ’n afgelegen oord waar verder vooral bejaarden, kinderen en Duitsers te vinden zijn, hadden we je vriendelijk bedankt en ons stilletjes afgevraagd of je nu helemaal je verstand verloren had. Toch was dat precies ’t doel van onze korte reis: Ameland.
Ken je Ameland? Je moet er eerst voor naar Friesland gaan om dan, met ’n boot, over te steken. Ameland is namelijk ’n eiland. Net zoiets als Groot-Brittannië, maar dan Europees. Ze hebben dezelfde koningin als wij en de euro is algemeen geaccepteerd betaalmiddel. Bovendien — en dat vind ik persoonlijk wel heel erg praktisch — ze spreken en verstaan daar allemaal ’n soort van Nederlands, zodat de communicatie vrij stroefloos verloopt.
[Daar kunnen die Britten nog ’n puntje aan zuigen, met dat verbeten vasthouden aan ’n eigen staatshoofd, munt en taal. Stelletje eigenheimers.]
Apart. Ik had van de Britten nu juist begrepen dat zij het vasteland waren en de rest van de wereld een eiland.
{Mowl: zolang de BBC nog de evolutieleer verkondigt is voorzichtige twijfel geboden.}
Eén eiland en één week mis -> http://www.bottejellema.nl
{Mowl: ‘k weet ’t. Volgend jaar?}
Wat heeft een mens nou op een eiland te zoeken? Je kunt geen kant op zonder natte voeten te halen…
{Mowl: ik weet, ’t is geen Arnhem. Maar toch is ’t leuk.}
Veel gewandeld?
{Mowl: aha. Maar nog veel meer gefietst. M’n grote grutjes — we zijn bejaard!}
Dat fietsen deden ‘wij’ laatst ook op dat andere eiland: Terschelling.
http://egbert.kingmanet.nl/?s=terschelling
{Mowl: we moeten ’n Waddenverbond sluiten, denk ik.}
Spookrijders zijn het, die Britten.
{Mowl: moeten we ze dat niet es vertellen?}
Duits is in de zomer voertaal op Ameland.
{Mowl: dan viel ’t nu nog wel mee, de hemel zij dank.}