Twee dames — de ene met ’n paraplu en de ander met ’n handtas, maar allebei in ’n bloemig jurkje onder ’n beige trenchcoat — naderden de man die in ’n juist gegraven kabelsleuf stond.

“Pardon meneer.” zei Handtas. “Ik weet niet of ’t wel gelegen komt, maar ik zou graag met u willen praten over de plannen van God.” Sleuf keek op. Hij was geen man van ’t woord en zei daarom ook niks. Handtas voelde in d’r buidel en diepte ’n tijdschrift op.

“Kijk es.” zei ze. “Die mag ik u aanbieden.” Ze reikte ’t aan, maar Sleuf pakte niks. Hij was ook geen man van ’t gebaar. Zwijgend keek ie Handtas aan die enkele momenten met uitgestoken hand bleef staan tot ze besefte dat ’t geen zin had. Ze stopte ’t blad weer terug in de tas.

“Prettige dag nog.” knikte ze. Dan liepen de dames weg, nagekeken door Sleuf.