Ze waren zo arm dat ze Sinterklaas pas in februari vierden. Henk Elsink (1935)

“Is ’t niet ’n beetje raar?” vroeg ik, met de pen tussen m’n tanden. Brrrr haalde z’n schouders op terwijl ie bedaard voort ging met de geschenken in te pakken.

“Waarom?” vroeg ik. Nu was ’t mijn beurt onverstoorbaar te doen.

“Nou ja.” zei ik. “We hebben net pas de kerstboom opgeruimd.”

“Ik.” zei Brrrr. “Jij hebt zoals gebruikelijk weer niks gedaan.”

“Ik heb weer andere talenten.” zei ik. “Daarom ben ik nu ook de gedichten aan ’t schrijven.”

“Nou dan.” zei Brrrr.

“Sinterklaasgedichten.” benadrukte ik. “Anderhalve maand na pakjesavond.” Brrrr legde ’t plakband en de schaar neer en keek me aan.

“Wat denk jij af en toe toch burgerlijk.” zeidie. Dan pakte die de schaar en ’t plakband weer op. Ik zag dat ie ’t meende.

[Dus zweeg ik en zwichtte en ging verder met dichten.]