’n Dag in ’t paradijs

was
Op de landkaart des levens is iedere mens een eiland. Dolores Thijs

De wind waait door ’t helmgras om ’t huisje. ’n Groepje roeken snaait ’t veldje af op zoek naar wat eten. De zon straalt en steekt door de schrale lucht.

’n Man steekt buiten ’n sigaret op. De rook blaast ie door getuite lippen schuin omhoog. Z’n muts beschermt ’t hoofd tegen de kou.

Even verderop golft de zee ’t strand op. Zand wordt ’t water in geblazen. We wandelen langs ’t schuim. Jonge mensen laten hun vlieger opstijgen en vechten met de wind. Ze lachen wanneer ’t doek duikelt en weer opklimt.

Honden dollen met open bek en natte tong. Op ’t terras zitten mensen achter ’t glas, met bier en bitterballen.

“Zo moet ’t altoos zijn.” fluister ik tegen Brrrr. Hij hoort me niet.

[De wind waait ’t geluid uit. Dus glimlach ik maar zachtjes verder.]

Standaard

Een gedachte over “’n Dag in ’t paradijs

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.