 |
|
De kunstenaarsvrouw pakt liefdevol ’n door ons gekochte ets van ’n scholekster in.
“In mei is ’t hier eigenlijk ’t mooist.” reageert ze wanneer ze hoort dat we de volgende dag weer vertrekken. “Dan zou je eigenlijk moeten terugkeren. De vogels, ’t groen — en dan is ’t ook zo rustig.” Ze glimlacht kort. “Nou ja, in dit dorp is ’t eigenlijk altijd rustig, ook wanneer ’t hoogseizoen is.”
Met ’n stukje plakband maakt ze de verpakking dicht. Weer glimlacht ze als ze ’t pakje aan Brrrr overhandigt. Iets langer dan nodig blijft ze ’t vasthouden. ’t Lijkt alsof ze licht aarzelt ’t kunstwerkje van d’r man uit handen te geven.
“September is ook mooi, hoor.” zegt ze dan. Daarmee laat ze los.
[“Maar in mei is ’t hier toch ’t mooist.” zegt ze als we weggaan.]