 |
|
’t Nieuwe winkelmeisje keek me met grote, bangige ogen aan. Ik had zojuist ’n half gesneden tijger bij haar besteld. De mededeling leek haar in verwarring te brengen. Ik knikte daarom bemoedigend.
Toe maar meisje, je kunt ’t best, wilde dat knikje zeggen. ’t Meisje begreep de boodschap. ’n Voorzichtig glimlachje krulde om haar lippen.
“’n Halfje?” vroeg ze nog maar es voor de veiligheid. ” Gesneden?”
“Tijger.” vulde ik vriendelijk aan.
Ze knikte opgelucht.
[Net zo opgelucht, trouwens, als ik was, toen ik even later de winkel kon verlaten, blij dat ik was dat onze kortstondige relatie was beëindigd. In elk geval toch voor ’n week.]
aww je durft wel zo’n meisje te intimideren. Straks vind je haar nog terug in een stationskiosk. 😛
{Mowl: ga je de geschiedenis manipuleren?}
Misschien dacht ze eerst echt dat je een halve gesneden tijger wilde.
{Mowl: en maar denken Daar heeft mevrouw niks over gezegd.}
Half a loaf of bread per week
for the two of you ?
You are certainly big spenders.
{Mowl: ik heb ’t net aan Verbal Jam uitgelegd.}
Kan ik hier uit afleiden dat je maar een half broodje per week eet?
{Mowl: nee, koopt. De rest van de week bak ik zelf. In ’t weekeinde ben ik vrij.}
Brood bakken? Zelf? Kredietcrisis zeker?
{Mowl: nee, smaak.}
Daar hebben we de biologische bakker voor. Die nog zelf het deeg maakt.
{Mowl: net als ik.}
Duidelijk niet de slimste
{Mowl: dat weet ik niet.}
Wellicht volgt hier over een jaar een stukje over dat bakkersmeisje dat jullie altijd zo leuk helpt. Geef haar een kans.
{Mowl: maar natuurlijk.}
Eng he? Meisjes.
{Mowl: komkom. Ja.}