|
Er werkt iemand bij ons met dezelfde roepnaam als ik. Dat kon af en toe best verwarrend zijn. Maar gelukkig werd die ander deze week vijftig.
“Da’s mooi.” zei collega F. “Dan kunnen we ’t vanaf nu dus hebben over De Ouwe en De Jonge.”
Ik knikte.
“De Ouwe en De Jonge.” proefde ik. “Dat vind ik mooi.”
Toch vroeg ik, voor de zekerheid, naar de bekende weg.
“En dan ben ik toch wel De Jonge, hè?”
[De Ouwe had er al die tijd zonder te reageren bijgezeten. “Hij begint al doof te worden.” zei ik stilletjes achter m’n hand. F knikte meewarig.]
Ik houd wijselijk mijn mond.
{Mowl: als je nog welkom wilt wezen, is dat zeer wijs.}
Is dat een dreigement?
{Mowl: yep.}
Voor deze ene keer zal ik me dan laten intimideren door dreigementen. Ik wil Brrrr namelijk graag nog eens zien 😉
{Mowl: haha.}
Ach over een paar jaar is iedereen hier toch oud:-)
{Mowl: ’t gaat snel.}
Binnenkort botoxen?
{Mowl: ongetwijfeld.}
Laat nou net dat zijn wat ik voor mijn vijftigste verjaardag heb gevraagd!
{Mowl: is ’n boerka niet goedkoper?}
Ohhhh!!! Je durft wel hé?
{Mowl: vrouwen boven de vijftig. ’n Logische gevolgtrekking.}
*schrapt René uit mijn testament.
{Mowl: wat had ik gekregen? Je rollator?}
En over twee jaar dan?
{Mowl: ssst.}
Vijftigers zijn best een beetje sneu.
Goh! Dan ben ik ook sneu vanaf volgend jaar?
(bestelt alvast de anti depressiva)
Zolang de term maar met respect wordt gebruikt.
{Mowl: De Jonge? Zeker.}